155172
Brak okładki
Książka
W koszyku
Im dojrzalsi, tym młodsi : refleksje i wiersze o starości / Hermann Hesse ; przeł. Anna Kryczyńska, Robert Reszke. - Warszawa : "KR", 2000. - 161 s. : fot. ; 20 cm.
Autor
Hesse Hermann (1877-1962). Kryczyńska Anna. Reszke Robert (1964-2012).
Temat
Literatura niemiecka Poezja niemiecka Szkice literackie niemieckie Starość
Starzenie się to przecież naturalny proces, a człowiek w wieku sześćdziesięciu pięciu czy siedemdziesięciu pięciu lat jest - jeśli nie chce się odmładzać - tak samo zdrowy i normalny jak człowiek w wieku lat trzydziestu czy pięćdziesięciu. Ale nie zawsze ludzie godzą się ze swoim wiekiem, często wewnętrznie ucieka się od niego, a jeszcze częściej próbuje się pozostać nieco w tyle - świadomość i poczucie życia są wówczas mniej dojrzałe od ciała, bronią się przed naturalnymi procesami fizycznymi i żądają od siebie czegoś, na co nie mogą sobie pozwolić.
Im dojrzalszy jest człowiek, tym młodszy. Ze mną dzieje się to samo, choć w tym wypadku nie jest to zbyt wymowne, jako że w gruncie rzeczy dane mi było zachować poczucie życia mych lat chłopięcych, a mą dorosłość i starość zawsze odczuwałem jako coś w rodzaju komedii.
Kto się zestarzał i zwraca na to uwagę, ten może zauważyć, jak mimo zaniku sił i możliwości życie ciągle jeszcze, do późna, do samego końca z każdym krokiem powiększa i pomnaża nieskończoną sieć związków i splotów, jak - dopóki pamięć dopisuje - mimo całej swojej ulotności i przemijania w gruncie rzeczy niczego nie traci. [fragmenty książki] ["KR"]
zob. w.bibliotece.pl
Status dostępności:
Wypożyczalnia Piotrków
Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 87077 (1 egz.)
Strefa uwag:
Uwaga ogólna
Z fot. Martina Hessego wydał Volter Michels
Tyt. oryg.: Mit der Reife wird man immer junger. Betrachungen und Gedichte uber das Alter
Adnotacja wyjaśniająca lub analiza wskazująca
Starzenie się to przecież naturalny proces, a człowiek w wieku sześćdziesięciu pięciu czy siedemdziesięciu pięciu lat jest - jeśli nie chce się odmładzać - tak samo zdrowy i normalny jak człowiek w wieku lat trzydziestu czy pięćdziesięciu. Ale nie zawsze ludzie godzą się ze swoim wiekiem, często wewnętrznie ucieka się od niego, a jeszcze częściej próbuje się pozostać nieco w tyle - świadomość i poczucie życia są wówczas mniej dojrzałe od ciała, bronią się przed naturalnymi procesami fizycznymi i żądają od siebie czegoś, na co nie mogą sobie pozwolić.
Im dojrzalszy jest człowiek, tym młodszy. Ze mną dzieje się to samo, choć w tym wypadku nie jest to zbyt wymowne, jako że w gruncie rzeczy dane mi było zachować poczucie życia mych lat chłopięcych, a mą dorosłość i starość zawsze odczuwałem jako coś w rodzaju komedii.
Kto się zestarzał i zwraca na to uwagę, ten może zauważyć, jak mimo zaniku sił i możliwości życie ciągle jeszcze, do późna, do samego końca z każdym krokiem powiększa i pomnaża nieskończoną sieć związków i splotów, jak - dopóki pamięć dopisuje - mimo całej swojej ulotności i przemijania w gruncie rzeczy niczego nie traci. [fragmenty książki] ["KR"]
Recenzje:
Potwierdź wykonanie raportu
Wyprowadzać dodatkowo:
sygnatury
identyfikatory
hasła przedmiotowe
lokalizacja
streszczenia
numer ISBN
hasło sortowania
adres wersji elektronicznej
rozmieszczenie egzemplarzy
opis fizyczny
Sortowanie zestawienia:
Sortowanie pozycji zestawienia:
Sortowanie pozycji zestawienia:
Pozycja została dodana do koszyka. Jeśli nie wiesz, do czego służy koszyk, kliknij tutaj, aby poznać szczegóły.
Nie pokazuj tego więcej