155172
Książka
W koszyku
Idiota ; Skrzywdzeni i poniżeni / Fiodor Dostojewski ; "Idiotę" przeł. Jerzy Jędrzejewicz ; "Skrzywdzonych i poniżonych" przeł. Władysław Broniewski. - Warszawa : Państwowy Instytut Wydawniczy, 1984. - 1066, [2] s. ; 19 cm.
(Dzieła Wybrane / H Fëdor Mihajlovič Dostoevskij ; Fiodor Dostojewski ; T. 2)
Autor
Dostoevskij Fëdor Mihajlovič (1821-1881). Dostojewski Fiodor. Jędrzejewicz Jerzy (1902-1975). Broniewski Władysław (1897-1962).
Temat
Powieść rosyjska
"Idiota". Tytułowy idiota to różniący się od przeciętnych i "normalnych" osób książę Myszkin. wyróżnia go niezwykła dobroć, niekiedy na granicy naiwności, współczucie, szlachetność i mądrość, które to cechy potrafią docenić tylko nieliczni. Dla większości jest on tylko idiotą, nieprzystosowanym do życia, zbyt mało sprytnym i egoistycznym, by radzić sobie w społeczeństwie. Powieść rozpoczyna się w momencie, gdy bohater wraca do Rosji po długoletnim pobycie w Szwajcarii, gdzie lecząc nadwrażliwe nerwy, spędził większość swojego życia. Odnajduje daleką krewną, generałową Jepanczyn, i próbuje rozpocząć nowe życie w nowym środowisku, jednak zostaje wplatany w różne intryg, jest wykorzystywany i ośmieszany. Dostojewski wzorował księcia Myszkina na Chrystusie, człowieku dobrym i uduchowionym, który musi się zmierzyć ze złem obecnym w innych ludziach i w świecie. Agłaja przyrównuje też Myszkina do Don Kichota, a jego dobroć - do walki z wiatrakami. Walka wydaje się przegrana, bo czy jeden człowiek może zbawić świat? ["Zielona Sowa"]
"Skrzywdzeni i poniżeni". Prace nad powieścią rozpoczął Dostojewski wiosną 1860 roku, zakończył zaś 9 czerwca 1861. Pierwotnie "Skrzywdzeni i poniżeni" ukazywali się drukiem w odcinkach w czasopiśmie "Wriemia" w pierwszym półroczu 1861. Jesienią tegoż roku powieść wyszła w edycji książkowej, znacznie przerobionej przez autora. Powieść należy do tej samej grupy utworów, co "Biedni ludzie", "Białe noce" i "Nietoczka Niezwanowa", a więc do grupy utworów o charakterze sentymentalnym w twórczości Dostojewskiego. Wszystkie te utwory łączy przede wszystkim miejsce akcji - Petersburg. Powtarzają się w nich również pewne sytuacje i motywy. "Skrzywdzeni i poniżeni" to również na swój sposób powieść autobiograficzna. Przedstawia, w zawoalowanej formie, okoliczności powstania "Biednych ludzi" (debiutu Dostojewskiego), zachwyty krytyków, a następnie wrogie przyjęcie kolejnych utworów, perypetie z eksploatującymi pisarza wydawcami. Narrator ma wiele cech osobowych samego Dostojewskiego, Nelly cierpi na padaczkę, na którą chorował również autor "Białych nocy". Tekst inkrustowany jest ulubionymi powiedzeniami Dostojewskiego. ["Puls"]
zob. w.bibliotece.pl
Status dostępności:
Wypożyczalnia Piotrków
Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 55848, 55081 (2 egz.)
Strefa uwag:
Uwaga ogólna
Tyt. oryg.: Idiot ; Unižonnye i oskorblënnye
Seria główna: Biblioteka Klasyków
Adnotacja wyjaśniająca lub analiza wskazująca
"Idiota". Tytułowy idiota to różniący się od przeciętnych i "normalnych" osób książę Myszkin. wyróżnia go niezwykła dobroć, niekiedy na granicy naiwności, współczucie, szlachetność i mądrość, które to cechy potrafią docenić tylko nieliczni. Dla większości jest on tylko idiotą, nieprzystosowanym do życia, zbyt mało sprytnym i egoistycznym, by radzić sobie w społeczeństwie. Powieść rozpoczyna się w momencie, gdy bohater wraca do Rosji po długoletnim pobycie w Szwajcarii, gdzie lecząc nadwrażliwe nerwy, spędził większość swojego życia. Odnajduje daleką krewną, generałową Jepanczyn, i próbuje rozpocząć nowe życie w nowym środowisku, jednak zostaje wplatany w różne intryg, jest wykorzystywany i ośmieszany. Dostojewski wzorował księcia Myszkina na Chrystusie, człowieku dobrym i uduchowionym, który musi się zmierzyć ze złem obecnym w innych ludziach i w świecie. Agłaja przyrównuje też Myszkina do Don Kichota, a jego dobroć - do walki z wiatrakami. Walka wydaje się przegrana, bo czy jeden człowiek może zbawić świat? ["Zielona Sowa"]
"Skrzywdzeni i poniżeni". Prace nad powieścią rozpoczął Dostojewski wiosną 1860 roku, zakończył zaś 9 czerwca 1861. Pierwotnie "Skrzywdzeni i poniżeni" ukazywali się drukiem w odcinkach w czasopiśmie "Wriemia" w pierwszym półroczu 1861. Jesienią tegoż roku powieść wyszła w edycji książkowej, znacznie przerobionej przez autora. Powieść należy do tej samej grupy utworów, co "Biedni ludzie", "Białe noce" i "Nietoczka Niezwanowa", a więc do grupy utworów o charakterze sentymentalnym w twórczości Dostojewskiego. Wszystkie te utwory łączy przede wszystkim miejsce akcji - Petersburg. Powtarzają się w nich również pewne sytuacje i motywy. "Skrzywdzeni i poniżeni" to również na swój sposób powieść autobiograficzna. Przedstawia, w zawoalowanej formie, okoliczności powstania "Biednych ludzi" (debiutu Dostojewskiego), zachwyty krytyków, a następnie wrogie przyjęcie kolejnych utworów, perypetie z eksploatującymi pisarza wydawcami. Narrator ma wiele cech osobowych samego Dostojewskiego, Nelly cierpi na padaczkę, na którą chorował również autor "Białych nocy". Tekst inkrustowany jest ulubionymi powiedzeniami Dostojewskiego. ["Puls"]
Recenzje:
Potwierdź wykonanie raportu
Wyprowadzać dodatkowo:
sygnatury
identyfikatory
hasła przedmiotowe
lokalizacja
streszczenia
numer ISBN
hasło sortowania
adres wersji elektronicznej
rozmieszczenie egzemplarzy
opis fizyczny
Sortowanie zestawienia:
Sortowanie pozycji zestawienia:
Sortowanie pozycji zestawienia:
Pozycja została dodana do koszyka. Jeśli nie wiesz, do czego służy koszyk, kliknij tutaj, aby poznać szczegóły.
Nie pokazuj tego więcej