Ten zbiór opowiadań pochodzi z późnego etapu drogi pisarskiej Trumana Capote'a (właściwe nazwisko: Streckfus Parsons, 1924-1984), kiedy ten wybitny pisarz amerykański miał już za sobą zarówno pełne poezji powieści psychologiczne "Inne głosy, inne ściany" (1948) i "Harfa traw" (1951), jak też przewrotną powieść obyczajową "Śniadanie u Tiffany'ego" (1958), a również surową w wyrazie artystycznym powieść dokumentalną "Z zimną krwią" (1966). Wydany w roku 1973 tom zawiera utwory, w których odciskają się wyraźnym znamieniem wszystkie, tak niezwykle różnorodne, doświadczenia artystyczne autora. Anegdoty fabularne, zebrane w toku wielu lat wnikliwego studiowania ludzkich zachowań i reakcji, obyczajów właściwych różnym środowiskom i nastrojów dla tych środowisk charakterystycznych, stają się w tych opowiadaniach - mistrzowsko skomponowanych, skreślonych piórem nieomylnym i wyrobionym - pretekstem do dyskretnego, ale wyrazistego wyrażania autorskich zadziwień i zauroczeń, a także zasmucenia i zgorszenia różnymi poczynaniami ludzi, do powściągliwego, ale nie ulegającego etycznym kompromisom formułowania pisarskich osądów i wniosków. Podobnie jak w tomie "Muzyka dla kameleonów", w zbiorze "Psy szczekają" znalazły się utwory, które nie osiągają może tych szczytów artystycznej maestrii, jak dzieła tworzone przez Capote'a w okresie najpełniejszego rozkwitu jego talentu, ale krytyka amerykańska słusznie uważa je za owoce ostatniej fazy jego pisarskiej dojrzałości, za rodzaj swoistej konkluzji zamykającej burzliwe, niekonwencjonalne, a nieraz wręcz prowokacyjnie przewrotne poszukiwania pisarskie. ["Muza"]