155720
Książka
W koszyku
Życie Arsieniewa : młodość / Iwan Bunin ; tł. Maria Mongirdowa, Irena Bajkowska. - Warszawa : "Czytelnik", 1965. - 431, [1] s. ; 16 cm.
(Nike)
Autor
Bunin Ivan Alekseevič (1870-1953). Bunin Iwan. Mongirdowa Maria (1898-1964). Tł. Bajkowska Irena (1910-1997) Tł.
Temat
Powieść rosyjska
Nie da się wykluczyć, że gdyby Marcel Proust żył w Rosji schyłku XIX wieku, pisałby jak Bunin. Taką literaturę piszą bowiem synowie starzejących się rodziców i starych rodów - panicze dorastający w zapadających się w ziemię dworkach ocienionych rozrośniętymi drzewami, których nie ma komu przyciąć. Po czym, po kataklizmach I wojny światowej i rewolucji, epoce jazzu i kobiecych pantalonów, wspominają na jałowej ziemi wygnania kosmiczny ład tęczującego ogrodu dzieciństwa. Dałoby się wywieść powinowactwa literackie "Życia Arseniewa" z "Doliną Issy" z prozą Iwaszkiewicza, Nabokova, Rotha.
Czytając jednak o ogrodach Litwy, Słowenii czy Bretanii, możemy nurzać się w bezpiecznej nostalgii. Bunin zaś przy okazji maluje nam stumilionową Rosję przełomu wieków, rodzącego się kolosa. To nie tylko zaśniedziałe mieściny, w których spotkać można oficerów, starozakonnych i damy w binoklach, prowadzące czytelnie publiczne. To również nowa Rosja - budząca się po wiekach pańszczyzny potęga, hucząca dalekobieżnymi pociągami relacji Petersburg - Moskwa - Jałta, którymi wędruje ścigający swoje uczucie bohater. Rosja błyszcząca tysiącami wiorst szyn, zasypująca świat milionami pudów pszenicy i kobiałek czereśni. Takiej Rosji w literaturze nie doświadczyliśmy przed Buninem.
Iwan Bunin (1870-1953), którego ród sięgał korzeniami XIV-wiecznej Litwy, urodził się pod Woroneżem. Dorastał w podupadającym majątku ziemskim, w 1889 roku zaczął pracować w Orle jako korektor w miejscowej gazecie, gdzie poznał swoją pierwszą miłość, Warwarę...
O tym jednak piękniej, bez rzeczowości encyklopedii, mówi "Życie Arseniewa". Bunin rychło trafił z Orła do stolicy - u progu rewolucji był uznanym prozaikiem i poetą, członkiem Petersburskiej Akademii Nauk. W lecie 1918 roku przedarł się przez front z opanowanej przez bolszewików Moskwy do Odessy, gdzie współpracował z oddziałem propagandy sztabu generała Denikina. W lutym 1920 roku ewakuował się przez Morze Czarne i Turcję do Francji.
W 1933 roku jako pierwszy rosyjski pisarz, ale i jako pierwszy emigrant polityczny w dziejach otrzymał literacką Nagrodę Nobla; Józef Stalin i jego faworyt, Maksym Gorki, musieli obejść się smakiem. ["Polityka"]
zob. w.bibliotece.pl
Status dostępności:
Wypożyczalnia Piotrków
Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 43207 (1 egz.)
Strefa uwag:
Uwaga ogólna
Tyt. oryg.: Žizn' Arsen'eva : junost'
Adnotacja wyjaśniająca lub analiza wskazująca
Nie da się wykluczyć, że gdyby Marcel Proust żył w Rosji schyłku XIX wieku, pisałby jak Bunin. Taką literaturę piszą bowiem synowie starzejących się rodziców i starych rodów - panicze dorastający w zapadających się w ziemię dworkach ocienionych rozrośniętymi drzewami, których nie ma komu przyciąć. Po czym, po kataklizmach I wojny światowej i rewolucji, epoce jazzu i kobiecych pantalonów, wspominają na jałowej ziemi wygnania kosmiczny ład tęczującego ogrodu dzieciństwa. Dałoby się wywieść powinowactwa literackie "Życia Arseniewa" z "Doliną Issy" z prozą Iwaszkiewicza, Nabokova, Rotha.
Czytając jednak o ogrodach Litwy, Słowenii czy Bretanii, możemy nurzać się w bezpiecznej nostalgii. Bunin zaś przy okazji maluje nam stumilionową Rosję przełomu wieków, rodzącego się kolosa. To nie tylko zaśniedziałe mieściny, w których spotkać można oficerów, starozakonnych i damy w binoklach, prowadzące czytelnie publiczne. To również nowa Rosja - budząca się po wiekach pańszczyzny potęga, hucząca dalekobieżnymi pociągami relacji Petersburg - Moskwa - Jałta, którymi wędruje ścigający swoje uczucie bohater. Rosja błyszcząca tysiącami wiorst szyn, zasypująca świat milionami pudów pszenicy i kobiałek czereśni. Takiej Rosji w literaturze nie doświadczyliśmy przed Buninem.
Iwan Bunin (1870-1953), którego ród sięgał korzeniami XIV-wiecznej Litwy, urodził się pod Woroneżem. Dorastał w podupadającym majątku ziemskim, w 1889 roku zaczął pracować w Orle jako korektor w miejscowej gazecie, gdzie poznał swoją pierwszą miłość, Warwarę...
O tym jednak piękniej, bez rzeczowości encyklopedii, mówi "Życie Arseniewa". Bunin rychło trafił z Orła do stolicy - u progu rewolucji był uznanym prozaikiem i poetą, członkiem Petersburskiej Akademii Nauk. W lecie 1918 roku przedarł się przez front z opanowanej przez bolszewików Moskwy do Odessy, gdzie współpracował z oddziałem propagandy sztabu generała Denikina. W lutym 1920 roku ewakuował się przez Morze Czarne i Turcję do Francji.
W 1933 roku jako pierwszy rosyjski pisarz, ale i jako pierwszy emigrant polityczny w dziejach otrzymał literacką Nagrodę Nobla; Józef Stalin i jego faworyt, Maksym Gorki, musieli obejść się smakiem. ["Polityka"]
Recenzje:
Potwierdź wykonanie raportu
Wyprowadzać dodatkowo:
sygnatury
identyfikatory
hasła przedmiotowe
lokalizacja
streszczenia
numer ISBN
hasło sortowania
adres wersji elektronicznej
rozmieszczenie egzemplarzy
opis fizyczny
Sortowanie zestawienia:
Sortowanie pozycji zestawienia:
Sortowanie pozycji zestawienia:
Pozycja została dodana do koszyka. Jeśli nie wiesz, do czego służy koszyk, kliknij tutaj, aby poznać szczegóły.
Nie pokazuj tego więcej