Piotr Michałowski (ur. 2 lipca 1800 w Krakowie, zm. 9 czerwca 1855 w Krzyżtoporzycach) – polski malarz, przedstawiciel romantyzmu, portrecista, animalista, batalista; organizator życia społecznego i gospodarczego, mąż stanu. Na pomniku nagrobnym widnieje data urodzenia 25 czerwiec 1800 roku. Był człowiekiem wszechstronnie wykształconym. W wieku 14 lat zdał egzamin dojrzałości. Studiował nauki matematyczno-przyrodnicze, ekonomiczne i humanistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz na uniwersytecie w Getyndze. W latach 1823-1830 zajmował się organizacją hutnictwa w Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu w Warszawie. W tym czasie często bywał w osadzie Tomaszów Mazowiecki, odwiedzając siostrę Antoninę z Michałowskich Ostrowską (1799-1871) i szwagra Antoniego Ostrowskiego, który w latach 1811-1812 pobudował tu dworek w stylu klasycystycznym (obecnie mieści się w nim Muzeum im. Antoniego hr. Ostrowskiego). Rysował tu kuźnie tomaszowskie, kowali przy pracy, fizjonomie mieszczan tomaszowskich. Malował też portrety Antoniego Ostrowskiego i członków jego rodziny. W Tomaszowie poznał Julię Olimpię Ostrowską (1807-1875), córkę hr. Antoniego Ostrowskiego z pierwszego małżeństwa, którą poślubił 1 lutego 1831 roku w Warszawie. Miał z nią siedmioro dzieci. Po powstaniu listopadowym, podczas którego zajmował się nadzorem produkcji broni i amunicji, wyjechał do Paryża. Tam poznał malarstwo najlepszych mistrzów hiszpańskich, flamandzkich i holenderskich; m.in. Diego Velázqueza i Fransa Halsa. Fascynował się malarstwem Théodore’a Géricaulta. Oddziałał też na niego Aleksander Orłowski. Po powrocie do Polski, w 1837 zamieszkał w Krzysztoforzycach. W latach 1848-1853 był prezesem Rady Administracyjnej Wielkiego Księstwa Krakowskiego. W roku 1848 ufundował Zakład Św. Józefa dla Osieroconych Chłopców w Krakowie, działający do roku 1950. W latach 1853-1854 był prezesem Towarzystwa Gospodarczo-Rolniczego Krakowskiego. Był znakomitym malarzem koni, scen batalistycznych (kilka wersji bitwy pod Samosierrą, epizody z powstania listopadowego) oraz portretów (wizerunki polskich hetmanów, chłopów, Żydów, członków rodziny i przyjaciół). Tworzył też sceny rodzajowe z życia wsi. Wiele kompozycji poświęcił epopei napoleońskiej, postaci cesarza Napoleona i dziejom oręża polskiego. Pozostawił ponad 1000 szkiców (rysunki, akwarele). Jego obrazy odznaczają się dużą ekspresją, znakomitą kolorystyką, doskonałym rysunkiem i szkicową fakturą malarską. Jego obrazami zachwycał się Pablo Picasso, kiedy odwiedził Muzeum Narodowe podczas swojego pobytu w Warszawie. Został pochowany na krakowskim Cmentarzu Rakowickim. Wybrane dzieła: Amazonka; Apoteoza Napoleona; Autoportret; Bitwa krakusów i studium konia; Błękitni; Błękitny chłopiec; Jazda austriacka; Jeździec polski (Lisowczyk); Kardynał lub Mężczyzna w birecie; Kobiety wiejskie; Konny pocztylion; Maksymilian Oborski na koniu; Maksymilian Oborski w fezie; Napoleon konno wydający rozkazy; Napoleon na koniu; Paweł Popiel na koniu; Portret chłopa w kapeluszu; Portret córki artysty Celiny na koniu; Portret syna artysty z psem; Portret syna na kucu; Przejazd artylerii przez rzekę; Rajtar; Samosierra; Seńko; Starzec siedzący na stopniach; Studium chłopca żydowskiego; Studium głowy końskiej lub Łeb siwego konia; Szarża w wąwozie Somosierra; Wiarus I; Wiarus II; Wjazd do stajni; Żydzi. źródło opisu: Wikipedia