"Missa sine nomine" to ostatnia powieść napisana przez Ernsta Wiecherta, która ukazała się w 1950 roku, w Polsce została wydana w 1958 roku przez Instytut Wydawniczy "PAX" a książkę tę przetłumaczyła Maria Kłos-Gwizdalska. Autor przedstawił dzieje trzech braci: Amadeusza, Egidiusza i Erazma, którzy pochodzili z Prus Wschodnich a osiedlili się gdzieś na Zachodzie w pobliżu zamku nad mokradłami, przypominającymi strony rodzinne pisarza - Mazury. Ludzie ci zostali psychicznie okaleczeni przez wojnę i łączy ich wspólne muzykowanie. Amadeusz, przeżył obóz koncentracyjny w którym zabił człowieka, ponieważ chciał ocalić profesora sztuki, który potem zmarł na tyfus plamisty. Przeżywa dramat nie odkupionego grzechu. Wyznał braciom: "Ja nie tylko cierpiałem - powiedział ponuro Amadeusz i wolno zacisnął dłoń. - Także zabijałem, tą oto ręką... i co więcej, lub - jakbyście to powiedzieli - co gorsza: zabijałbym znowu. Za każdym razem, gdyby pojawiła się tu jedna z tych twarzy, które uśmiechały się przy zadawaniu tortur". Drugi z braci Egidiusz cierpi, ponieważ nie pozwolono mu iść za Amadeusza do obozu koncentracyjnego, natomiast Erazm pozostawia swoich bliskich i ucieka przed wkraczającymi żołnierzami Armii Czerwonej do Prus Wschodnich. Każdy z braci dźwiga w sercu poczucie winy za zdradę samego siebie i ten ból ich łączy. Wiechert ukazuje ludzi słabych, załamujących się, ale ich ocalającą siłą jest wewnętrzna szczerość. Bohaterowie nie mają siły, aby naprawić błędy popełnione w życiu, ale mają świadomość swoich słabości. Odpowiedzialność za ludzi, którzy musieli opuścić w roku 1945 Prusy Wschodnie i ziemie zachodnio-północne, pisarz nie wini ani Polaków, ani Rosjan. Odpowiedzialnością obarcza całą niemiecką społeczność a przede wszystkim tych, którzy współuczestniczyli w pożarze Europy. Tematem powieści jest powszechne, niemieckie rozliczenie się z grzechów nazizmu. [Źródło: http://zszmragowo.pl/wiechert]